سه شنبه, ۴ آبان ۱۳۹۵، ۰۴:۳۳ ب.ظ
* #هاتف_اصفهانی
۲
۰
۹۵/۰۸/۰۴
فو فا نو
پاسخ:
خب بستگی داره چطور بش نگاه کنیم. من خودمم دوس نداشتم خیلی کلی حساب شه که همه ی همه چی درون خودته، نه. منم قبول دارم که همیشه اینجوری نیست. ینی از درون ما تغییر اغاز میشه ولی بالاخره اکثرا ما به تلنگر نیاز داریم وگرنه این همه ادم و دنیا برا چی به وجود اومد؟ همه با هم تکمیل میشن... مث همین جوابی که به لامپ داده شده که این ینی تلنگرش بوده. ینی تا قبلش سردرگم بوده. کارهای اینجوری همه جزییات رو نمیگن. ولی من سعی کردم به نوبه خودم یه چی درست کنم که خیلی کلی گو نباشه. کشیدن دو نقطه مثل چشم تو شلوارش و حالت قلب دادن بهش هم برا همینه. که تو نقاشی دوم که روشن شده اینا پررنگ شدن که ینی در واقع این کلیدش بوده و نه اون کلیدای رو لباسش. خب با این حساب حالا اگر اینجور نگاه کنیم که کلید صرفا برا فعال شدن مغزه که بتونیم فکر کنیم یا بهتره بگم "بهتر" فکر کنیم میتونه که همیشگی باشه مثلا. مثل این شعره که الان میرم به عنوان یا پایینش اضاف میکنم "چشم دل باز کن که جان بینی / آنچه نادیدنی ست آن بینی"
ممنون که به چالش کشیدیم و باعث شدی عنوانو عوض کنم تا بهتر شه :))
ببخشید که کامنتای من مثل تو مبسوط نیست :دی