فقط بیست خال قرمز نیاز داری تا تبدیل به خون اشام شوی!

در حال نوازش جای نیش پشه ها هستم که یکباره سر می رسد: خالههههه این خال خال قیمزیا چیه؟

- خون اشام خونمو خورده برا همین این شکلی شدم.

- او-وا الانم اینجان؟ چه زیادنننن. چن تان خاله؟

- نه الان نیستن. نوزده تا. اگر بیستا شدن منم خون اشام میشم.

چند قدم عقب تر می رود و می گوید: واقععنی خاله؟ منم میخویی؟ پس من دیگه نمیخوام بات ازدیواژ کنم که همیشه پیشت بمونم. بیا به قول مامانی دوری دوستی بلدوزینیم.

می خندم و می روم جلوتر و در اغوش میکشمش و می گویم: نه خاله فقط از خودم داستان ساختم. بشین اینجا یکم. زود برمی گردم و یه چیزی نشونت میدم که کلییی خوشت بیاد.

میگذارمش زمین و می روم کنار دفترم پشت به او می نشینم. در حال برداشتن خودکار روی کمرم احساسش می کنم. مثل اینکه نتوانسته کنجکاویش را کنترل کند. بغلش می کنم و کنارم می نشانمش و میگویم ببین. سه منحنی روی دستم میکشم.



 نیشش باز می شود و می گوید: اهههه خالهههه لب خند لب خند.

- اره، دیدی ترس نداره؟ ازشون بدت نیاد. فقط اونام مث تو غذا میخوان برا همین خون ما رو میخورن. ولی عوضش نگا. باعث ناز کردن خودمون میشن و بعدشم لبخند بهمون میدن.

- او-وا چیجویی خاله؟

- اینجوری که یه احساسی اونجا که خال هات دراومده داری که دوس داری نازش کنی.

- خاله میذاری منم با خال هات نقاشی چنم؟

لبخندی میزنم و سرم را به نشانه بله تکان می دهم و دست و پاهایم را جایی برای کشیدن اثار هنری اش می کنم.

پ.ن: من خاله نمی شم هیچوقت به اون شکل که فکر میکنید (جواب سوال های احتمالی)