در حال نوازش جای نیش پشه ها هستم که یکباره سر می رسد: خالههههه این خال خال قیمزیا چیه؟
- خون اشام خونمو خورده برا همین این شکلی شدم.
- او-وا الانم اینجان؟ چه زیادنننن. چن تان خاله؟
- نه الان نیستن. نوزده تا. اگر بیستا شدن منم خون اشام میشم.
چند
قدم عقب تر می رود و می گوید: واقععنی خاله؟ منم میخویی؟ پس من دیگه نمیخوام
بات ازدیواژ کنم که همیشه پیشت بمونم. بیا به قول مامانی دوری دوستی
بلدوزینیم.
می
خندم و می روم جلوتر و در اغوش میکشمش و می گویم: نه خاله فقط از خودم
داستان ساختم. بشین اینجا یکم. زود برمی گردم و یه چیزی نشونت میدم که
کلییی خوشت بیاد.
میگذارمش
زمین و می روم کنار دفترم پشت به او می نشینم. در حال برداشتن خودکار روی کمرم احساسش می کنم. مثل اینکه نتوانسته کنجکاویش را کنترل کند.
بغلش می کنم و کنارم می نشانمش و میگویم ببین. سه منحنی روی دستم میکشم.
نیشش باز می شود و می گوید: اهههه خالهههه لب خند لب خند.
نیشش باز می شود و می گوید: اهههه خالهههه لب خند لب خند.
-
اره، دیدی ترس نداره؟ ازشون بدت نیاد. فقط اونام مث تو غذا میخوان برا
همین خون ما رو میخورن. ولی عوضش نگا. باعث ناز کردن خودمون میشن و بعدشم
لبخند بهمون میدن.
- او-وا چیجویی خاله؟
- اینجوری که یه احساسی اونجا که خال هات دراومده داری که دوس داری نازش کنی.
- خاله میذاری منم با خال هات نقاشی چنم؟
لبخندی میزنم و سرم را به نشانه بله تکان می دهم و دست و پاهایم را جایی برای کشیدن اثار هنری اش می کنم.
پ.ن: من خاله نمی شم هیچوقت به اون شکل که فکر میکنید (جواب سوال های احتمالی)
پ.ن: من خاله نمی شم هیچوقت به اون شکل که فکر میکنید (جواب سوال های احتمالی)
