من می روم از دست ب دامان طبیعت / رجعت کنم و سبز شوم بر سر راهت *

* شعر از غزاله رضایی

پ.ن: تو تصویر دو فضای سبز بیشتر شده :دی بگیرید نکته را :دی

همیشه دوست داشت وقتی قراره پرواز کنه و بره، قبل از ریختن برگاش باشه...

#خدا_حواسش_هست...

که بهار شه...

ادامه ی خاله موهات میوه هم میده تو تابستون؟

-------

وقتی اومد تو اتاق دید که خاله اش داره موهاشو کوتاه یا بهتره بگم سرشو کچل یا همون کلچ میکنه.

دوید رفت دستشو گرفت و گفت:

- خاله مگه قلال نبود تابستون که شد میوه بدن؟ خو املوز اول تابستونه پس چیا پاییز شده؟ اصن این دفعه که اونا دارن فلال نمیچونن که. چیا دالی به زول فلالیشون میدی؟

- من فراریشون ندادم. خودشون میخوان برن. خودشون میگن که دیگه نمی خوان سبز شن.

- خاله پس بدشون به من. من میرم اینا رو تو باغچه خاک میچونم اون وقت اگر نخوانم مجبورن دوباره سبز، اوووم نهههه، سیاه شن. نگا خاله، از وقتی کندیشون سفید شدن. دوباله سیاه میشن، نه؟ اصن حتی اگل دوباله سیاه نشن هم با چسب می چسبونمشون لو سرت. باشه؟ میشه بخندی؟

چشم دل باز کن که جان بینی / آنچه نادیدنی ست آن بینی *

* #هاتف_اصفهانی

میرقصی و میچرخی در گردش هر دستم

میرقصی و صبحم را با ماه می آمیزی
بر گردن شب هایم خورشید می آویزی

یا این

#دال_بند #در_دست_باد

فعلا فقط همین، بعدا به احتمال زیاد چیزای بیشتری ازش بگم...

اهنگ

چشماش به جای سگ، گربه داشت...

گربه، همیشه حواسش به ماهی گلی هایی که نقش مغز رو تو سر اون بازی می کردن و به مرور زیاد تر می شدن و اصلی ترین کارشون هم، "فراموش" یه، بود. اینکه گربه می خواست باهاشون دوست شه یا بخورتشون رو، هنوز کسی نفهمیده. شاید می ترسید وقتی باهاشون دوست شد، اون رو از یاد ببرن؛ برای همین نمی رفت جلو...

ماهی ها علاوه بر کار اصلی، که خب البته زحمتی برای کار اصلیشون نمیکشیدن و خدا دادی بود، هر کدومشون تو کل عمرش برای خودش یه هوش و حواس بر می داشت و بعد یه مدت، پرتش می کرد تو گلدون.

هر حواس، می شد یکی از اجزای گل. اونایی که علاوه بر کار اصلیشون، سهمیه هوش و حواسشون رو هم پرت می کردن تو گلدون، بعد از اون می شدن مسئول آب دادن به گل؛ یعنی با دمشون، یکم از آبی که توش زندگی می کردن رو، می پاشیدن به گل تو گلدون...

پ.ن: یهویی نوشت...

اقای سِپا

در حاشیه:  سِپا این رِل ویت"عروسک صندوق چه گو" ! خلاصه حواستون باشه براش نقشه نکشید :))